စဥ္းစားရင္းပင္ “အေမႏွင့္ ေျမာက္ပင္လယ္” ဟူေသာ ၀တၴဳတစ္ပုဒ္ကုိ ေရးရန္ ေခါင္းထဲ တြင္ ေပၚ၍ လာေပသည္။ပီကင္းကုိ ေရာက္ၿပီးသည့္ေနာက္ ၁၁ ရက္ေျမာက္ေန႔တြင္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္သည္ ထမင္းစားပြဲတစ္ခုကုိ က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့ေလ သည္။ ထုိထမင္းစားပြဲတြင္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္၏ မိန္႔ခြန္းမွာ လြမ္းစရာ လည္း ေကာင္း၏။ ပြင့္ပြင့္လင္လင္းလည္း ရွိသည္။ စိုးရိမ္စိတ္ ကိုလည္း ေဖၚျပ၍ေနေပသည္။ နိဂံုးခ်ဳပ္တြင္မူ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတြင္ သူ႔စကားကို အဆံုးသတ္ေလသည္။
““အေဆြေတာ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေခ်ာင္ ခင္ဗ်ား....၊ သန္ဘက္ခါဆိုရင္ ပီကင္းၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕အဖြဲ႕၀င္ မ်ား ထြက္ခြာရပါေတာ့မယ္။ အဲဒီ့အတြက္ အေရးႀကီးတဲ့စကား တစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္ ေျပာၾကားလိုပါတယ္။
““အေဆြတုိ႔နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ရန္ကုန္မွာ ပထမဆံုးအႀကိမ္ေတြ႕ စကတည္းကစၿပီး ယေန႔အထိ အေဆြေတာ္နဲ႔ေတြ႕တိုင္း တျခား စကားမ်ားအျပင္ တ႐ုတ္ျပည္သူ႔သမၼတႏိုင္ငံက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ ျပည္တြင္းေရးထဲမွာ ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္မွာကို တစ္ခါတုန္းက အလြန္စိုးရိမ္ခဲ့မိေၾကာင္း မၾကာခဏ ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ ဒီလို
ေျပာခဲ့ဖူးတာကို အေဆြေတာ္လဲ ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိပါလိမ့္ မယ္။ အမွန္အတိုင္း႐ိုး႐ိုးသားသားေျပာရလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တ႔ို႔ရဲ႕ စိုးရိမ္မႈကိုသာ ေျပာၿပီး ဒီေနရာမွာပဲရပ္ထားရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တရားရာ ေရာက္မည္မဟုတ္ပါ။ တစ္ဖက္စီးနင္းျဖစ္မႈ၊ မတရားမႈ မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္အလြန္ စက္ဆုပ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္
ကိုယ္ကို ခင္ဗ်ားေနရာမွာထားၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကို ကၽြန္ေတာ္ ေမးခြန္းတခု ျပန္ေမးပါတယ္....””
““မိတ္ေဆြႀကီးဦးႏု.... ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ စိုးရိမ္ခ်က္ေတြကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ၾကားရၿပီးပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံတြင္းမွာ ခင္ဗ်ား တို႔က ၀င္္ေရာက္စြက္ဖက္မွာကိုေကာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မစိုးရိမ္ရ ဘူးလား....””
““အဲဒီ ေမးခြန္းကို ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကို ကၽြန္ေတာ္ေမးၿပီး ကၽြန္ေတာ္ပဲျပန္ေျဖပါ့မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံ သက္သက္သာဆိုရင္ တ႐ုတ္ျပည္သူ႔သမၼတႏိုင္ငံရဲ႕ ျပည္တြင္းေရးထဲမွာ ဘယ္နည္း
နဲ႔မွ မစြက္ဖက္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံဟာ တ႐ုတ္ျပည္သူ႔သမၼတႏိုင္ငံရဲ႕ လက္ကိုင္တုတ္ (အေမရိကန္လို ့ေရးတယ္ထင္ပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ အကူးမွားတယ္ထင္တယ္ စာရွိသူမ်ား ျပင္ေပးၾကပါ)အလုပ္ခံလိုက္ရင္ေတာ့ တ႐ုတ္ျပည္သူ႔သမၼတႏိုင္ငံႀကီးအတြင္းမွာ အမ်ားႀကီး၀င္ေရာက္ စြက္ဖက္ႏိုင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုယ္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္ကိုင္တုတ္အလုပ္ခံၿပီး တ႐ုတ္ျပည္သူ႔သမၼတႏိုင္ငံႀကီးကို တိုက္ခိုက္ဖို႔ အတြက္ ေလတပ္၊ ေရတပ္၊ ကုန္းတပ္ စခန္းေတြ ေပးမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စစ္မက္အတြက္ ေသာ့ခ်က္ျဖစ္မယ့္ေနရာ ေတြ အေျမာက္အမ်ားရွိပါတယ္။ ဒီစခန္းေတြအျပင္ တ႐ုတ္ျပည္သူ႔
သမၼတႏိုင္ငံေတာ္အတြင္းကို ရန္သူ၊ သူလွ်ိဳေတြ၊ ရန္သူအဖ်က္ သမားေတြ ေစလႊတ္ဖို႔အခြင့္အေရး ေကာင္းေတြကိုလဲ အမ်ားႀကီးေပးႏိုင္ပါေသးတယ္....””
၀န္ႀကီးခ်ဳပ္သည္ သူ႔စိုးရိမ္စိတ္ကို ဤစကားႏွင့္ စခ်ီ၍ ဖဆပလ အစိုးရအဖြဲ႔သည္ မည္သူ၏ လက္ကိုင္တုတ္မွ မျဖစ္ႏိုင္ သည့္ အေၾကာင္း၊ လက္ကိုင္တုတ္ဆိုသည္မွာ ကိုယ္သ႑ာန္ မွာ လူ၏ကိုယ္သ႑ာန္ျဖစ္၍ စိတ္ဓါတ္မွာ တိရစၦာန္စိတ္ဓါတ္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ လက္ကိုင္တုတ္သည္ ပင္ကိုယ္ဉာဏ္မရွိ၍ သခင့္ အသံကိုသာ ျပန္၍ဟစ္တတ္ေၾကာင္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရအဖြဲ႔သည္ သူမ်ား လက္ကိုင္တုတ္ အျဖစ္မခံဘူးဆိုသည့္ အေၾကာင္းကို ကတိေပးေျပာဆိုေလသည္။
နိဂံုးခ်ဳပ္တြင္မူ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္၏ မိန္႔ခြန္းသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသို႔ သယ္ယူ၍သြားေလသည္။ သူသည္ ကမၻာၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လိုလား
သည့္အေၾကာင္း၊ ေလာေလာဆယ္ဆယ္အားျဖင့္ အေရွ႕ေတာင္ အာရွတြင္တင္းမာမႈမ်ား ေလွ်ာ့ပါး၍ ျပႆနာရပ္မ်ားကုိ ၿငိမ္း ခ်မ္းစြာ ေျဖရွင္းေစလုိေၾကာင္းႏွင့္ သူသည္ေပါက္ကြဲေတာ့မည့္ ဆဲဆဲျဖစ္ေသာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုႏွင့္ တ႐ုတ္ျပည္သစ္ တုိ႔၏ ယမ္းအုိးႀကီးမ်ားၾကားတြင္ သူ၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေၾကးစည္သံ ကုိ တီးခတ္လုိက္ေလသည္။ ဒီႏုိင္ငံႏွစ္ႏုိင္ငံစလံုးဟာ ဆိုးတဲ့ ႏုိင္ငံေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏုိင္ငံေရးစနစ္ကေတာ့ ကုိယ္ႀကိဳက္ရာ ကုိယ္ယံုၾကည္ၾကေပါ့၊ ကုိယ့္ႏုိင္ငံက လူအမ်ားစုက လက္ခံႏုိင္ တဲ့ ႏုိင္ငံေရးစနစ္ဟာ ကုိယ့္ႏုိင္ငံအတြက္ အေကာင္းဆံုးေပါ့။
““လူမ်ဳိးအေနနဲ႔ ေျပာရရင္ အေမရိကန္ေတြဆုိရင္လည္း သူတုိ႔ေတြဟာ အလြန္သဒၶါတရားရွိၾကတယ္။ လက္မႈစက္မႈေတြ မွာ ဆုိရင္လည္း ဒီကမၻာစစ္ႀကီးကုိ အလြန္သာယာစည္ပင္ ၀ေျပာတဲ့ ကမၻာႀကီးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးႏုိင္တဲ့အထိ တုိးတက္ ေနၾကတယ္....””
““တ႐ုတ္အမ်ဳိးသားေတြဆုိရင္လည္း အလြန္သဒၶါတရားရွိ ၾကတယ္။ အျခားကမၻာသူ ကမၻာသားေတြ အ႐ုိင္းအစုိင္းဘ၀မွာ ရွိေနေသးတဲ့အခါမွာ သူတုိ႔ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈအဆင့္အတန္းဟာ အင္မတန္ ျမင့္မားတဲ့အေျခအေနကုိ ေရာက္ခဲ့တဲ့လူမ်ဳိးေတြ ျဖစ္တယ္....””
““အဲဒါေၾကာင့္လည္း ဒီအေမရိကန္ေတြနဲ႔ တ႐ုတ္ေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က အမ်ားႀကီးလည္းခ်စ္တယ္၊ အမ်ားႀကီးလည္း ေလးစားတယ္။ တ႐ုတ္ေတြကုိေတာ့ ဘ၀တူခ်င္း အိမ္နီးခ်င္းမုိ႔ ပုိၿပီးေတာ့ေတာင္ ေမတၱာရွိေသးတယ္....””
““အဲဒီလုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ခ်စ္ၾကည္ၫုိတဲ့ လူမ်ဳိးႏွစ္မ်ဳိးဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ၀ါးစားမတတ္ ရန္ေထာင္ေနတာ ကုိ မလုိခ်င္ဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ ႏွစ္ဦးစလံုးရဲ႕ မိတ္ေဆြအျဖစ္ နဲ႔ သင့္ျမတ္တာကုိ လုိခ်င္တယ္။ အဲဒီေတာ့ အေမရိကန္ျပည္ ေထာင္စုနဲ႔ တ႐ုတ္ျပည္သူ႕သမၼတႏွစ္ႏုိင္ငံဟာ အျမန္ဆံုးနား လည္မႈရရွိေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ တတ္စြမ္းသ၍ အင္အားရွိသ၍ အစြမ္းကုန္ၾကိဳးစားပါ့မယ္ဆုိတာကုိလည္း အခုလုိ အခြင့္ေကာင္း ရတဲ့အခါမွာ ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေခ်ာင္အား ကၽြန္ ေတာ္ကတိေပးပါတယ္....””
ေမတၱာလႈိင္းသံတုိ႔ျဖင့္ ျပည့္၍ေနေသာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အသံ သည္ ညစာစားေနေသာ ခန္းမႀကီးကုိ ဖံုးလႊမ္း၍ သြားသည္။ တ႐ုတ္အမ်ဳိးသားမ်ား၏ မ်က္ႏွာမ်ားသည္ တစ္စံုတစ္ခု ထူးျခား ေနသလုိျဖစ္ေနေလသည္။
ခင္ႏွင္းယု
၁၉၉၅ ခုႏွစ္၊ ဇြန္-ဇူလုိင္(ျမ၀တီ)
